Hoi, ik ben Kimberley.
Mijn avontuur bij Stichting ZO begon in 2020. Ik heb stagegelopen van een jaar, het jaar waar ik voor het eerst kennis mocht maken met het werken in de zorg. Die eerste stap bracht me in een omgeving waar ik leerde over teamwork, verantwoordelijkheid en de waarde van inzet. Maar zeker ook nieuwe inzichten, liefde en niet te vergeten enorm veel gezelligheid wat de deelnemers geven.
Na mijn eerste jaar stage werd ik aangenomen als helpende en begon ik aan een nieuwe reis van drie jaar. In die tijd heb ik niet alleen mijn opleidingen afgerond, maar ben ik ook gegroeid als begeleider en als persoon. Elk moment bracht nieuwe uitdagingen en leermogelijkheden met zich mee, en ik heb ze met open armen ontvangen.
Het is een pad dat me heeft uitgedaagd en me heeft gevormd tot de begeleider die ik vandaag de dag ben. Mijn passie ligt in het ondersteunen van anderen, en ik heb het voorrecht om dat te mogen doen op de dagbesteding.
Op de dagbesteding voel ik me thuis. Ik geniet van de sportieve activiteiten met de deelnemers, waarbij ik kan aanmoedigen om het beste uit zichzelf te halen. Theater en dansen brengt vreugde en energie in de ruimte, ik ben altijd blij om deelnemers te zien stralen terwijl ze bewegen op de muziek. In het atelier mag ik deelnemers ondersteunen bij hun creatieve uitingen, waarbij ik zie hoe kunst hen verbindt en helpt om zichzelf uit te drukken. Erg leerzaam want hier leer ik ook nog elke dag van.
Mijn reis is nog zeker niet ten einde, ik kijk uit naar de avonturen die we nog met de dagbesteding mogen maken. Elk moment, elke ervaring en elke uitdaging vormt een deel van wie ik ben en wie ik zal worden. Dat maakt wat mij betreft Stichting ZO, ZO BIJZONDER. Iedereen is uniek, mag zichzelf zijn en is welkom. Een betere werkplek kan ik mij niet voorstellen. Met een fantastisch team, en lieve deelnemers ga ik elke keer met een glimlach de werkvloer op en met een glimlach naar huis. Dit gevoel is wat ik de deelnemers ook mee wil geven en eenieder die geïnteresseerd is in Stichting ZO.
